بررسی میزان آگاهی کارکنان بخش مدارک پزشکی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران از سیستم های اطلاعات بالینی کامپیوتری در سال1390

هدف: حجم اطلاعاتی که در بیمارستانها به هنگام ارائه خدمات بالینی تولید می شود، بسیار زیاد است و مدیریت این اطلاعات متفرق کاری پیچیده و از ضرورت های مراکز درمانی می باشد. سیستمهای اطلاعات بالینی با توجه به قابلیتهای کامپیوتر می توانند در زمینه تحقق اهداف مدیریت مراکز درمانی بسیار مفید و کارآمد باشند. این مطالعه با هدف بررسی کاربردهای مختلف سیستم های اطلاعات بالینی و میزان آگاهی کارکنان مدارک پزشکی از آن انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش ابتدا منابع در دسترس موجود در فاصله سا لهای  1379 تا 1390  بررسی گردید و سپس از طریق ارائه پرسشنامه، میزان آگاهی کارکنان مدارک پزشکی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از سیستم اطلاعات بالینی مورد مطالعه قرار گرفت. روایی پرسشنامه در پانل نخبگان مطرح و تایید شد و پایایی پرسشنامه نیز با روش آزمون - بازآزمون (r=0/8) تعیین شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Excel  مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سیستم اطلاعات بالینی  متشکل از قسمت ها و کاربردهای  مختلفی شامل: مستند سازی بالینی،  تصمیم گیری، مدیریت دارو، رادیولوژی، آزمایشگاه و... است. موانعی از قبیل مسائل مالی، رفتاری و فنی بر سر راه بکارگیری این سیستم ها وجود دارد. نتایج حاصل از قسمت دوم مطالعه نشان داد که میانگین آگاهی کارکنان مدارک پزشکی مورد مطالعه از سیستم های اطلاعات بالینی 49 درصد بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به مزایای متعدد سیستم اطلاعات بالینی، استفاده از آن برای اطلاع رسانی در مراکز درمانی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. برای استفاده اثربخش و گسترده از سیستم های اطلاعات بالینی، انتخاب سیستم مناسب و آموزش کاربران در کنار توجه به عوامل موثر در پیاده سازی آنها در بیمارستان ها نقش کلیدی ایفا می نماید.